Huzuru Kovalamak

Gürültüler büyüyor kafamda.Bir alev parçası sıçrıyor sanki üzerime. Sussalar keşke. Keşke yalnızlığım sessizlikle taçlansa. Olmuyor. Hiç olmuyor. O kulaklarıma dokunduğu anda uğultuya dönüşen ses, peşimi bırakmıyor.

Anlatmaya çalışıyor, anlatamıyor ve anlatamadıkça daha da hevesleniyor. Öfke çizikleriyle çınlıyor sesi. Ve bu keskinlik zihnimi yırtıyor. Ben de bağırmak istiyorum. Susması için. Düşüncelerimi kaçırıyor bu karmaşa. En güzellerini yok ediyor. Biçimsiz olanları kalıyor geriye.

Müzik dolduruyorum sonra kulaklarıma. Yine de aradan sızıyor bu vahşilik. Başıma ağrılar dolanıyor. Öfkem boğazıma düğümleniyor. Bir an olsun duramıyor karmaşa. Düzelemiyor. Kendimi soyutlamaya çalıştıkça iğneler batıyor derime. Gözlerim kapanıyor çaresizlikten. Uyuyup kaybolmak istiyorum uykunun dinginliğinde. Lakin bilinçaltımın karmaşası da muhalefet dinlenmeme.

Huzuru kovalayıp duruyorum hep. Farklı mekanlarda farklı zamanlarda… Ne o duruyor ne ben uzanabiliyorum ona. Bir kabusa öykünüyor hikayemiz, çocukluktan kalma. Ne kadar koşarsam koşayım oynayamıyorum yerimden. Bağırmak için açtığım ağzımdan sessizlik fışkırıyor. Uyanamıyor ve uyuyamıyorum. İncecik bir çizgide sendeliyorum. Ve bilincimi yitirip her şeyin bittiğini zannettiğim her anda, yeniden doğuyorum.

Huzur koskoca bir deniz. Ufukta gökyüzüne değiyor, belki biraz güneş bulaşmış kenarına. Bir avuç yeter de artar, bana önümdeki bu uçsuz bucaksız maviden. Ama ne zaman ellerime alsam, parmaklarımın arasından sakince akıp gidiyor. Zaman gibi… Kaygısız ve umursamaz.

Bardakları çatlatan bir yağmur başlıyor sonra. Şiddeti tenimi yakıyor. Susuyorum… Susuyorum ama bir damla bile düşmüyor dudaklarıma. Gözlerimi kapatıp bekliyorum. Donuyor içim. Hayattan soğuyorum. Ama hiç gitmiyorum. Gitmeyi bir an dahi geçirmiyorum aklımdan.

Hala peşinde olduğum bir huzur var, geceleri bana ninni söyleyen hayallerim…Bırakıp gidemeyeceğim kadar mühim isimler yazılmış kalbime.

 Hayatımın tüm bozuk yerlerinde aynı parmak izleri duruyor. Daha yakından bakınca onların bizzat benim olduklarını görmem zor değil. Suçlamalarım yersiz düşüyor bu durumda. Daha konuşulacak bir şey yok zannımca. Ben yazdım bunu. Ve elbet ben oynayacağım.