YOK

Bir ateşin ortasında kaldım kaçışsız.

Küllerim bile yanıyor.

Ama hala inanmaktayım gelecek günlere.

Bu ateş öldürmez insanı, yalnızlık kadar.

Affedilmek için çok karanlık 

Yargılanmak için fazla başıboş... 

Tutup kolumdan kovsalar onu da anlayacağım

Lakin dokunmayı dahi günah sayıyorlar.

Ne saygısı kaldı suretimin artık

Ne de tahammülü yalan yanlışlara.

Aldanıp da düşen kendi kurtulsun diyor da bir yanım,

Diğeri merhamet denizine mahkum

Bayrağımı diktiğim dağlar karlı 

Dokunduğum her kalp yaralı

Tüm kaleleri yıkık yenik bir komutanım ben

Mahcup dönmelerim, her geceye.

Çalacak bir kapı yahut sapacak bir yol yok.

Hiçbir şeysiz ve hiçbir yersizim.

Bir parça ay doğsa içime

Gözyaşlarım denize varacak.